นิทานอีสปเรื่องไก่ได้พลอย และเรื่องนกสาริกากับนกยูง

เรื่องที่ 1 ไก่ได้พลอย

มีไก่ตัวผู้อยู่ตัวหนึ่ง อาศัยจิกกินคุ้ยเขี่ยหาอาหารอยู่กับหมู่แม่ไก่ใกล้ๆกับทุ่งนา วันหนึ่งมันก็คุ้ยเอาพลอยขึ้นมาได้ เจ้าไก่ตัวผู้รู้ดีว่า สิ่งที่ส่องระยับอยู่เบื้องหน้านั้นคือสิ่งใด มันเอียงคอ ส่ายหัว มองดูอยู่ด้วยความคลางแคลงใจ พูดขึ้นว่า "ถึงแม้ว่าเจ้าจะดูสวยงามเพียงไรก็ตามทีเถอะ ถ้าพ่อค้าพลอยมาเห็นเข้า เขาก็คงจะเต็มไปด้วยความปิติยินดีเป็นแน่ แต่สำหรับกับข้าเองแล้ว เจ้าจะหาค่าสักนิดเดียวก็ไม่ได้เลย ข้าอยากได้ข้าวงามๆอร่อยๆ มากกว่าเพชรพลอยในโลกนี้มากนัก!"

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า: คนฉลาดรู้ว่าสิ่งใดมีประโยชน์กับเขาเองได้ แล้วนำสิ่งนั้นมาทำประโยชน์แก่ตน แต่คนโง่เมื่อได้มาก็ใช้ประโยชน์อันใดมิได้

เรื่องที่ 2 นกสาริกากับนกยูง

มีนกสาริกาอยู่ตัวหนึ่ง หลงลืมสัญชาติเดิมของตน หลงใหลในขนอันสวยงามของนกยูง มันเพียรจิกขนอันสวยงามเหล่านั้นเข้ามาประดับแซมเรือนกายอันดำสนิทของมันทั่วร่าง ปะปนอยู่ในหมู่ฝูงนกยูง วางท่างามสง่า เวลาผ่านไปไม่นาน ขนอันสวยงามเหล่านั้นก็หลุดร่วงออกมาจนหมด เป็นผลให้เหล่านกยูงตรงจิกตีมันด้วยจงอยปากอันแหลมคม เจ้านกสาริกาจึงหวนกลับไปยังฝูงนกเก่าของตนด้วยความปวดร้าว แต่เมื่อมันไปถึง ฝูงนกสัญชาติเดียวกับมันก็แสดงท่ารังเกียจ พร้อมกับก่นด่ามันว่า "ครั้งหนึ่งเจ้าปฏิเสธพวกเรา ซึ่งเป็นนกสัญชาติเดียวกับเจ้าผละไปอยู่กับฝูงนกยูง และบัดนี้เจ้ายังคิดที่จะกลับมาอยู่กับพวกเราอีกครั้ง ขอให้เจ้าไปเสียจากพวกเราเถอะ ในเมื่อครั้งหนึ่งเจ้าไม่ต้องการเป็นนกอันต่ำต้อยเช่นพวกเรา พวกเราก็ไม่คิดต้องการเจ้าเช่นกัน !"

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า: การทำตนให้เกินฐานะ การวางท่าลืมสัญชาติเดิมของตน รังแต่จะให้พวกพ้องดูหมิ่นและรังเกียจเอาได้

หนังสือเรื่อง 100 นิทานอีสป(ราคา 5 บาท) อยู่ในหมวด หนังสือชุดวรรณกรรมอมตะสำหรับนักอ่านรุ่นเยาว์ จัดพิมพ์โดย สำนักพิมพ์เม็ดทราย แปลและเรียบเรียงโดย สุคนธ์ แคแสด เป็นหนังสือที่มีสภาพขาดเป็นส่วนๆเนื่องจากอายุก็ไม่น้อยแล้ว ผมจึงได้ทำการพิมพ์เก็บเอาไว้ ก่อนที่บางส่วนจะสูญหายไปมากกว่านี้ และน่าจะเป็นประโยชน์กับบุคคลอื่น โดยผมไม่มีเจตนาที่จะเผยแพร่เพื่อการค้า