นิทานอีสปเรื่องนกกระสากับชาวนา และเรื่องนกอินทรีย์กับสุนัขจิ้งจอก

เรื่องที่ 41 นกกระสากับชาวนา

มีชาวนาคนหนึ่งวางตาข่ายดักนกรุคกับห่านป่าที่เข้ามากินต้นข้าวโพดอ่อนอยู่ที่กลางทุ่ง เมื่อชาวนาไปตรวจดูตาข่ายในวันรุ่งขึ้น เขาก็พบนกกระสารวมอยู่ด้วย นกกระสาเฝ้าร้องขอชีวิตกับชาวนาว่า มันไม่ใช่นกรุคและห่านป่าดังที่เขาจะจับเลย

"ท่านลองคิดดูสิว่า ข้าเคยเป็นมิตรกับมนุษย์มาตลอดมากกว่านกใดๆ" นกกระสาพูด "ยิ่งกว่านั้น ข้าเคยจับหนูและสัตว์ที่คอยมากินพืชผลของท่านเสมอมา"

"ก็อาจจะจริงอย่างที่เจ้าว่า" ชาวนาพูด "แต่ข้าก็พบเจ้ารวมอยู่ในสัตว์หัวขโมยเหล่านี้เช่นกัน ดังนั้น ด้วยเหตุนี้ เจ้าก็จะต้องร่วมรับความผิดเช่นเดียวกับสัตว์อื่นเช่นกัน"

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า: คบคนพาล พาลไปหาผิด

เรื่องที่ 42 นกอินทรีย์กับสุนัขจิ้งจอก

มีแม่นกอินทรีย์ตัวหนึ่ง บินหาอาหารให้ลูกน้อยของมันอยู่ในป่า จนกระทั่งวันหนึ่ง มันก็พบลูกสุนัขจิ้งจอกนอนหลับอยู่ที่ใต้ต้นไม้ จึงตรงเข้าตะปบร่างลูกสุนัขจิ้งจอกเอาไว้ในอุ้งเล็บทันที แม่สุนัขจิ้งจอกเห็นก็ร้องขอชีวิตลูกน้อยของนางด้วยความรักว่า

"ได้โปรดเถอะ ท่านผู้กรุณา ได้โปรดละเว้นชีวิตลูกน้อยของข้าไว้ด้วย ข้ามีลูกอยู่เพียงตัวเดียวเท่านั้น ถึงตัวท่านก็เถอะ ท่านก็เป็นแม่ย่อมจะรู้ถึงความห่วงใยต่อลูกได้เป็นอย่างดี"

แต่เจ้านกอินทรีหาได้ฟังคำของนางไม่ มันบินตรงไปยังรังที่อยู่ยอดผาสูง ยากที่แม่สุนัขจิ้งจอกจะตามไปได้ แล้วนำลูกสุนัขจิ้งจอกไปให้ลูกของนางกินทันที

ไม่นานหลังจากนั้น ขณะที่แม่นกอินทรีบินอยู่เหนือท้องฟ้า ก็เห็นชาวบ้านกำลังย่างแพะตัวหนึ่งอยู่ จึงบินตรงเข้าไปฉกเนื้อแกะนั้นขึ้นมา แต่เผอิญไฟยังลุกอยู่ที่ขนแพะ เมื่อนางนำไปไว้ที่รังให้ลูกน้อยกิน ไฟนั้นก็ค่อยๆลุกลามท่วมร่างลูกของนางอย่างน่าสยดสยอง ลูกของนางร้องอย่างทุกข์ทรมาน ไม่ช้าร่างของลูกนกอินทรีก็ตกลงมาสู่ปากของแม่สุนัขจิ้งจอก ซึ่งคอยแก้แค้นอยู่เบื้องล่างอย่างกระหาย

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า: เมื่อเป็นใหญ่ อย่าดูหมิ่นผู้ที่ต่ำต้อยกว่า เพราะว่าวันหนึ่ง เราอาจตกต่ำได้รับทุกข์เช่นผู้ที่ต่ำกว่าเราก็เป็นได้ ตรงกับสุภาษิตข้อที่ว่า คนล้มอย่าคร่อม เสือผอมอย่าพลิก

หนังสือเรื่อง 100 นิทานอีสป(ราคา 5 บาท) อยู่ในหมวด หนังสือชุดวรรณกรรมอมตะสำหรับนักอ่านรุ่นเยาว์ จัดพิมพ์โดย สำนักพิมพ์เม็ดทราย แปลและเรียบเรียงโดย สุคนธ์ แคแสด เป็นหนังสือที่มีสภาพขาดเป็นส่วนๆเนื่องจากอายุก็ไม่น้อยแล้ว ผมจึงได้ทำการพิมพ์เก็บเอาไว้ ก่อนที่บางส่วนจะสูญหายไปมากกว่านี้ และน่าจะเป็นประโยชน์กับบุคคลอื่น โดยผมไม่มีเจตนาที่จะเผยแพร่เพื่อการค้า