นิทานอีสปเรื่องสุนัขในรางหญ้า และเรื่องราชสีห์เฒ่า

เรื่องที่ 45 สุนัขในรางหญ้า

มีสุนัขดุตัวหนึ่ง ชอบหลบไปนอนอยู่ในรางหญ้า แต่ต่อมาไม่นานก็มีวัวอดโซเข้ามาขอกับเจ้าของคอกม้าเพื่อกินหญ้าในรางหญ้านั้น แต่ก่อนที่วัวตัวนั้นจะเข้าไปกินหญ้าให้สมกับความหิวโหย เจ้าสุนัขดุก็ยืนขึ้นมาจากรางหญ้า ส่งเสียงคำรามลั่นไม่ให้วัวเข้าไปใกล้รางหญ้านั้น วัวจึงก้มลงไปมองดูร่างของสุนัข แล้วกล่าวออกมาอย่างขมขื่นว่า

"ทำไมเจ้าต้องกระทำเช่นนี้ด้วยเล่า ในเมื่อหญ้าเหล่านั้น เจ้าเองก็กินเข้าไปไม่ได้ เจ้ายังคิดที่จะไม่ให้คนอื่นได้กินอีกรึ?"

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า: มีคนบางจำพวกที่ไม่ทำตนเป็นประโยชน์ต่อผู้อื่นแล้ว ยังนำความเดือดร้อนมาสู่ผู้อื่นอีกด้วย

เรื่องที่ 46 ราชสีห์เฒ่า

มีราชสีห์อยู่ตัวหนึ่ง ใช้ชีวิตในวัยหนุ่มอย่างดุร้ายป่าเถื่อน จนเมื่อชราหมดพละกำลังลง สัตว์ทั้งหลายก็ต่างพากันรุมล้อมทำร้ายเป็นการแก้แค้น หมูป่าใช้เขี้ยวแหลมคมของมันพุ่งเข้าชน ส่วนวัวป่าใช้เขาเสือกไปที่ร่างของมัน แล้วลายังใช้ขาหลังดีดไปที่มันอีกด้วย ราชสีห์เฒ่าได้รับความเจ็บปวดเป็นอันมาก มันร้องออกมาอย่างขมขื่นว่า

"ช่างเป็นจุดจบของข้าที่น่าเศร้าอะไรเช่นนี้ จุดจบของผู้กล้าหาญที่ต้องมาถูกทำร้ายในยามชรา โดยเฉพาะต้องมาถูกเจ้าลา สัตว์ผู้โง่เขลามาดีดด้วยขาหลังดังนี้เอาได้"

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า: คนที่ไม่เคยสร้างมิตรหนึ่ง คนมุ่งร้ายต่อผู้อื่นหนึ่ง และคนเห็นแก่ตัวหนึ่ง เมื่อยามตกอับก็จะได้รับภัยและไม่มีผู้ใดใส่ใจด้วยเลย

หนังสือเรื่อง 100 นิทานอีสป(ราคา 5 บาท) อยู่ในหมวด หนังสือชุดวรรณกรรมอมตะสำหรับนักอ่านรุ่นเยาว์ จัดพิมพ์โดย สำนักพิมพ์เม็ดทราย แปลและเรียบเรียงโดย สุคนธ์ แคแสด เป็นหนังสือที่มีสภาพขาดเป็นส่วนๆเนื่องจากอายุก็ไม่น้อยแล้ว ผมจึงได้ทำการพิมพ์เก็บเอาไว้ ก่อนที่บางส่วนจะสูญหายไปมากกว่านี้ และน่าจะเป็นประโยชน์กับบุคคลอื่น โดยผมไม่มีเจตนาที่จะเผยแพร่เพื่อการค้า