นิทานอีสปเรื่องสุนัขจิ้งจอกกับสิงโตตัวเมีย และเรื่องเหยี่ยวผู้ป่วยไข้

เรื่องที่ 57 สุนัขจิ้งจอกกับสิงโตตัวเมีย

วันหนึ่งสิงโตตัวเมียกับสุนัขจิ้งจอก พูดคุยกันอยู่ถึงความยิ่งใหญ่ของตน สุนัขจิ้งจอกคุยโวว่า เชื้อสายของมันเป็นสัตว์ที่โชคดีกว่าสัตว์อื่นใดทั้งปวง ในเหตุที่สามารถออกลูกได้หลายครั้งในปีหนึ่ง ขณะที่สัตว์อื่นสามารถออกลูกได้เพียงปีละครั้งเดียว สิงโตตัวเมียได้ยินนางสุนัขจิ้งจอกพูดดังนั้น ก็รู้ด้วยเชิงว่า นางสุนัขจิ้งจอกพูดประชดตน จึงกล่าวออกมาว่า

"ก็อาจจะจริงอย่างที่เจ้าว่า ที่สัตว์ในตระกูลของเจ้าสามารถออกลูกได้หลายครั้งในหนึ่งปี แต่เจ้าก็ควรตระหนักเอาไว้ว่า เจ้าเป็นอะไร เพราะไม่ว่าเจ้าจะออกลูกได้หลายคราวอยู่ก็จริง เจ้าก็เป็นเพียงสุนัขจิ้งจอกเท่านั้น แต่ข้าซึ่งออกลูกได้เพียงปีละตัว แต่ก็เป็นถึงสิงโตที่ทรงพลานุภาพมากกว่าเจ้าหลายเท่านัก!"

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า: อย่าวัดสิ่งใดด้วยจำนวน แต่จงวัดด้วยคุณสมบัติของสิ่งนั้นด้วย

เรื่องที่ 58 เหยี่ยวผู้ป่วยไข้

ลูกเหยี่ยวตัวหนึ่ง ป่วยไข้มาแรมปี ได้ร้องขอให้แม่เหยี่ยวไปเยี่ยมเยียนนักเทศน์และโบสถ์ต่างๆในตำบล เพื่อที่จะสวดอ้อนวอนให้ลูกเหยี่ยวหายจากอาการป่วยไข้ เมื่อแม่เหยี่ยวได้ยินดังนั้น ก็กล่าวกับลูกของนางขึ้นมาอย่างเศร้าสร้อยว่า

"ลูกเอ๋ย แม่เองยินยอมที่จะทำทุกอย่างเพื่อให้ลูกของแม่สามารถฟื้นคืนมาจากอาการป่วยไข้นี้ได้เสมอ แต่สิ่งที่ลูกร้องขอต่อแม่ มันไม่มีประโยชน์อันใดเลย ที่เราจะร้องขอความกรุณาเอาจากมนุษย์ผู้เปี่ยมไปด้วยบาปเหล่านั้น หรือกระทั่งแม่จะสามารถขโมยเอาแท่นบูชามาจากโบสถ์ศักดิ์สิทธิ์ สิ่งเหล่านี้ก็ไม่สามารถทำให้ลูกของแม่หายจากอาการป่วยไข้ขึ้นมาได้หรอก..."

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า: การพร่ำบ่นภาวนาหรือร้องขอความกรุณาต่อผู้อื่น ไม่สามารถทำให้เราหลุดพ้นไปจากทุกข์ได้ นอกจากเราต้องพึ่งพาอาศัยตนเองก่อนเท่านั้น

หนังสือเรื่อง 100 นิทานอีสป(ราคา 5 บาท) อยู่ในหมวด หนังสือชุดวรรณกรรมอมตะสำหรับนักอ่านรุ่นเยาว์ จัดพิมพ์โดย สำนักพิมพ์เม็ดทราย แปลและเรียบเรียงโดย สุคนธ์ แคแสด เป็นหนังสือที่มีสภาพขาดเป็นส่วนๆเนื่องจากอายุก็ไม่น้อยแล้ว ผมจึงได้ทำการพิมพ์เก็บเอาไว้ ก่อนที่บางส่วนจะสูญหายไปมากกว่านี้ และน่าจะเป็นประโยชน์กับบุคคลอื่น โดยผมไม่มีเจตนาที่จะเผยแพร่เพื่อการค้า