นิทานอีสปเรื่องกวางกับลูกกวาง และเรื่องตัวต่อกับโถน้ำผึ้ง

เรื่องที่ 59 กวางกับลูกกวาง

มีหัวหน้าฝูงกวางอยู่ตัวหนึ่ง แก่ชราและกำลังที่มีอยู่เริ่มลดน้อยถอยลงไปมาก มันชอบผกขาลงกับพื้นส่งเสียงดังๆขึ้นเพื่อให้กวางในกลุ่มตื่นกลัวมันอยู่เสมอ จนกระทั่งวันหนึ่งก็มีลูกกวางน้อยตัวหนึ่งเดินเข้ามาหามันพร้อมกับถามหัวหน้าฝูงขึ้นมาว่า

"ท่านหัวหน้าฝูง ทำไมท่านผู้ซึ่งมีกำลังมหาศาลและดุร้ายเช่นนี้จึงมักวิ่งหนีสุนัขล่าเนื้อทุกครั้งที่ท่านได้ยินเสียงของมันเล่า?"

หัวหน้ากวางก็เอ่ยตอบว่า "ก็จริงอย่างที่เจ้าว่า ถึงแม้ว่าข้าจะไม่ยอมรับความจริงอย่างที่เจ้าเอ่ยมาก็ตามที เป็นเพราะข้าแข็งแรงและร่างใหญ่โตกว่ากวางตัวใดในฝูง ข้าจึงมักคิดเสมอว่าข้าน่ะ สามารถที่จะปกป้องฝูงกวางได้ แต่ที่จริงแล้วคราใดที่ข้าได้ยินเสียงสุนัขล่าเนื้อ ข้าก็มักเกิดความกลัว ความกล้าที่เคยมีอยู่ก็จางหายไปในเวลาอันรวดเร็ว ข้าจึงวิ่งหนีมันอย่างสุดชีวิตเท่าที่ข้าจะวิ่งไปได้"

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า: คนขลาดมักปลอบใจตนเองเสมอว่า เป็นคนกล้าหาญมากกว่าใครๆ

เรื่องที่ 60 ตัวต่อกับโถน้ำผึ้ง

วันหนึ่่ง ฝูงตัวต่อบินเข้าไปในห้องอาหาร พบโถน้ำผึ้งโถหนึ่งหกอยู่ที่พื้น มันจึงบินตรงไปที่โถนั้นอย่างกระหาย ด้วยความหอมหวานของน้ำผึ้ง ทำให้ฝูงตัวต่อไม่ยอมบินไปที่ใดเลย แต่ยิ่งมันอยู่นานเท่าใด น้ำหวานที่ข้นเหนียวก็ยิ่งยึดเกาะที่เท้าของมันแน่นหนามากยิ่งขึ้นทุกขณะ จนในที่สุดเท้าที่ติดอยู่นั้นก็ไม่สามารถเอาออกมาได้

"พวกเราช่างโง่เขลาอะไรเช่นนี้" ตัวต่อกล่าวขึ้นอย่างสำนึกผิด "เพราะความโลภเห็นแก่กิน ทำให้เราต้องมาพบจุดจบอย่างโง่เขลาเช่นนี้..."

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า: ผู้มีความโลภ มักได้รับผลร้ายตอบแทนจากความโลภเสมอ

หนังสือเรื่อง 100 นิทานอีสป(ราคา 5 บาท) อยู่ในหมวด หนังสือชุดวรรณกรรมอมตะสำหรับนักอ่านรุ่นเยาว์ จัดพิมพ์โดย สำนักพิมพ์เม็ดทราย แปลและเรียบเรียงโดย สุคนธ์ แคแสด เป็นหนังสือที่มีสภาพขาดเป็นส่วนๆเนื่องจากอายุก็ไม่น้อยแล้ว ผมจึงได้ทำการพิมพ์เก็บเอาไว้ ก่อนที่บางส่วนจะสูญหายไปมากกว่านี้ และน่าจะเป็นประโยชน์กับบุคคลอื่น โดยผมไม่มีเจตนาที่จะเผยแพร่เพื่อการค้า