นิทานอีสปเรื่องอีกากับห่านป่า และเรื่องลิงกับปลาโลมา

เรื่องที่ 67 อีกากับห่านป่า

มีอีกาอยู่ตัวหนึ่ง เกาะอยู่ที่คาคบไม้ใกล้กับธารน้ำ เห็นฝูงห่านป่ามีขนกายสีขาวงามสง่า ก็อยากจะมีขนเช่นนั้นบ้าง มันคิดว่า เหตุที่ห่านป่ามีขนอันขาวงดงามก็เพราะว่า ได้อาบน้ำชำระร่างกายอยู่ทุกวัน จึงได้เป็นเช่นนั้นได้ ดังนั้นอีกาจึงตัดสินใจเลิกหาอาหาร ใช้ชีวิตอยู่ใกล้กับธารน้ำ อาบน้ำชำระกายอยู่ทุกวัน แต่ยิ่งนานวันเข้า ขนของมันก็ยังคงดำสนิทอยู่เช่นเดิม ในที่สุดมันก็ตายลงเพราะขาดอาหาร

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า: คนเราอาจจะเปลี่ยนนิสัยได้ แต่ไม่สามารถเปลี่ยนสัญชาติเดิมของตนได้

เรื่องที่ 68 ลิงกับปลาโลมา

ในสมัยก่อน เวลาที่มนุษย์เดินทางไปไหนมาไหนก็มักจะนำลูกสุนัข หรือไม่ก็ลิงตัวเล็กๆติดตามไปด้วยเสมอ มีการเดินทางทางทะเลอยู่ครั้งหนึ่ง มนุษย์ได้พาลิงติดไปด้วย ในระหว่างการเดินทางได้มีพายุเกิดขึ้น จนเรือไปเกยหินโสโครกอับปางลง มนุษย์พากันกระโดดน้ำทะเลเอาตัวรอด ในครั้งนั้น ก็มีลิงกระโดดตามไปด้วย ปลาโลมาซึ่งว่ายอยู่ใกล้ๆกับเรืออับปางก็เข้ามาช่วย เห็นลิงลอยคออยู่เหนือน้ำ ก็นึกว่าเป็นมนุษย์ ด้วยความเข้าใจผิด มันก็พาขี่หลังเดินทางเข้าฝั่ง ขณะเข้าใกล้ท่าปิเรอุซ อันเป็นเมืองท่าของกรุงเอเธนส์ ปลาโลมาก็ถามลิงขึ้นว่า มันเป็นชาวเอเธนส์หรือไม่ ลิงก็ตอบว่า

"ใช่!" แล้วยังคุยโวขึ้นอีกว่า "ข้าน่ะ มาจากตระกูลที่เก่าแก่เทียวนะ"

"ถ้าเช่นนั้น ท่านก็รู้จักปิเรอุซน่ะสิ" ส่วนลิงได้ฟังดังนั้นก็นึกว่าปลาโลมาพูดถึงมนุษย์ ก็ตอบออกไปว่า "อ๋อ แน่นอนสิ ข้ารู้จักเขาได้เป็นอย่างดีทีเดียวละ เขาเป็นเพื่อนสนิทของข้าเอง"

ปลาโลมาได้ยินเช่นนั้น ก็รู้สึกเกลียดชังความโง่เขลาของลิงเป็นอย่างยิ่ง มันสะบัดร่างลิงที่อยู่บนหลังตกลงไปในทะเลถึงแก่ความตายทันที

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า: การคุยโตโอ้อวด กลับทำให้ตัวเองตกต่ำ เป็นที่เกลียดชังของผู้อื่นเสมอ

หนังสือเรื่อง 100 นิทานอีสป(ราคา 5 บาท) อยู่ในหมวด หนังสือชุดวรรณกรรมอมตะสำหรับนักอ่านรุ่นเยาว์ จัดพิมพ์โดย สำนักพิมพ์เม็ดทราย แปลและเรียบเรียงโดย สุคนธ์ แคแสด เป็นหนังสือที่มีสภาพขาดเป็นส่วนๆเนื่องจากอายุก็ไม่น้อยแล้ว ผมจึงได้ทำการพิมพ์เก็บเอาไว้ ก่อนที่บางส่วนจะสูญหายไปมากกว่านี้ และน่าจะเป็นประโยชน์กับบุคคลอื่น โดยผมไม่มีเจตนาที่จะเผยแพร่เพื่อการค้า