นิทานอีสปเรื่องสุนัขจิ้งจอกกับปู และเรื่องแกะกับคนเลี้ยงแกะ

เรื่องที่ 69 สุนัขจิ้งจอกกับปู

มีปูอยู่ตัวหนึ่ง เดินออกมาจากทะเลหาอาหารอยู่ที่ฝั่ง เมื่อสุนัขจิ้งจอกเดินผ่านทางมาพบ ก็จับปูเอาไว้ แล้วเอาร่างของมันออกมาจากกระดอง เตรียมที่จะกัดกินเป็นอาหาร ปูได้รับความเจ็บปวดเป็นอันมาก ขณะใกล้ตาย มันก็รำพึงออกมาอย่างเศร้าใจว่า

"สมควรแล้วที่ข้าจะได้รับผลกรรมเช่นนี้ เพราะทะเลต่างหากที่ควรจะเป็นที่อยู่อาศัยของข้า ไม่จำเป็นเลยแม้แต่น้อยที่จะต้องขึ้นมาบนฝั่งหาอาหารกินเช่นนี้"

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า: การละทิ้งความชำนาญในหน้าที่การงานอย่างหนึ่ง มาทำในสิ่งที่ตนไม่รู้ ย่อมนำความเดือดร้อนมาสู่ตน

เรื่องที่ 70 แกะกับคนเลี้ยงแกะ

นานมาแล้ว แกะได้รับการเลี้ยงดูด้วยผลโอ้คเช่นเดียวกับหมู จนกระทั่งวันหนึ่ง คนเลี้ยงแกะได้พาฝูงแกะของเขาเข้าไปในป่าที่มีต้นโอ้คอยู่ เขาจัดการถอดเสื้อวางกองไว้ที่ใต้ต้น แล้วปีนขึ้นไปสั่นกิ่งให้ผลโอ้คตกลงมา ฝูงแกะต่างพากันกินผลโอ้คอย่างเอร็ดอร่อย และก่อนที่คนเลี้ยงแกะจะล่วงรู้ได้ แกะเหล่านั้นก็กินเสื้อของเขารวมเข้าไปจนหมด เมื่อคนเลี้ยงแกะลงมาจากต้นไม้ เห็นดังนั้นก็ร้องออกมาด้วยบันดาลโทสะว่า

"เจ้าสัตว์หน้าขน ! แกเคยให้ขนของแกกับคนแปลกหน้าไปถักสานเป็นเสื้อยังพอทำเนา แต่นี่แกยังมากินเสื้อของข้า ผู้ซึ่งเลี้ยงดูปกป้องพวกแกมาอีกรึ!"

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า: คนบางคน ยินดีที่จะให้ความช่วยเหลือกับคนแปลกหน้าโดยไร้ประโยชน์ แต่กับเพื่อนของตน พวกเขากลับนำความเดือดร้อนมาให้เท่านั้น

หนังสือเรื่อง 100 นิทานอีสป(ราคา 5 บาท) อยู่ในหมวด หนังสือชุดวรรณกรรมอมตะสำหรับนักอ่านรุ่นเยาว์ จัดพิมพ์โดย สำนักพิมพ์เม็ดทราย แปลและเรียบเรียงโดย สุคนธ์ แคแสด เป็นหนังสือที่มีสภาพขาดเป็นส่วนๆเนื่องจากอายุก็ไม่น้อยแล้ว ผมจึงได้ทำการพิมพ์เก็บเอาไว้ ก่อนที่บางส่วนจะสูญหายไปมากกว่านี้ และน่าจะเป็นประโยชน์กับบุคคลอื่น โดยผมไม่มีเจตนาที่จะเผยแพร่เพื่อการค้า