นิทานอีสปเรื่องนายกับห่านวิเศษ และเรื่องลูกวัวผู้เกียจคร้าน

เรื่องที่ 85 นายกับห่านวิเศษ

ชายคนหนึ่งมีห่านวิเศษเอาไว้ในครอบครอง ห่านวิเศษตัวนั้นออกไข่เป็นทองให้เจ้าของทุกๆวัน วันละหนึ่งฟอง แต่ด้วยความโลภ ชายผู้เป็นเจ้าของหวังจะได้รับไข่ทองมากๆ จึงฆ่าห่านวิเศษเสียเพื่อเอาไข่ทองที่อยู่ในท้องของมันออกมา

แต่เมื่อผ่าท้องของห่าน ก็ปรากฏว่าภายในท้องก็เป็นเช่นห่านทั่วๆไป หาได้มีไข่ทองมากมายดังที่หวังไม่ เขาเริ่มสำนึกเสียใจที่ฆ่าห่านวิเศษ แต่ก็สายเกินกว่าจะให้ห่านมีชีวิตกลับคืนมาได้

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า: ความโลภมักนำไปสู่ความหายนะเสมอ

เรื่องที่ 86 ลูกวัวผู้เกียจคร้าน

มีลูกวัวเกียจคร้านอยู่ตัวหนึ่ง ไม่ยอมทำการสิ่งใดเลยนอกจากจะวิ่งเที่ยวเล่นอยู่ในทุ่งหญ้าเป็นที่สนุกสนาน ใช้เวลาส่วนใหญ่กับการหยอกล้อเย้าแหย่วัวชราที่ทำงานหนักตลอดวันเสมอๆ

"ท่านช่างเป็นวัวเฒ่าที่โง่เขลาเสียจริง!" เจ้าลูกวัวกล่าวอย่างดูหมิ่น

"ท่านต้องทนอยู่กับชีวิตที่น่าเศร้า ต้องลากคันไถอันหนักอื้งอยู่ตลอดทั้งวัน ดูข้านี่สิ ดูสิว่าข้าช่างมีชีวิตที่สดใส สนุกสนานและอิสระมากมายเพียงใด ข้าสามารถจะไปยังที่ใดที่ข้าต้องการได้ทุกเมื่อ ได้วิ่งเล่นในที่มีแดดอุ่น ได้นอนหลับอย่างเป็นสุขใต้ร่มเงาไม้อันร่มเย็นเช่นนี้ได้!"

วัวเฒ่าได้ยินดังนั้น ก็ไม่ได้ปริปากกล่าวคำใดตอบลูกวัวแต่ประการใด มันยังคงทำงานหนักอยู่ตลอดดังเช่นทุกๆวัน

จนกระทั่งวันหนึ่ง ลุกวัวก็ถูกนำตัวไปยังโบสถ์ พร้อมกับถูกนำไปให้พระนำไปสู่แท่นบูชา และก่อนที่พระจะหยิบมีดออกมาฆ่ามันเพื่อสังเวย วัวเฒ่าก็เข้าไปใกล้กับร่างของลูกวัวและกล่าวขึ้นว่า

"นี่ยังไงล่ะ ผลของความเกียจคร้านและการใช้ชีวิตอย่างสนุกสนานของเจ้า ช่างน่าเศร้าใจนัก ที่มันนำเจ้ามาสู่จุดจบแต่ยังเยาว์วัยเช่นนี้"

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า: คนที่เกียจคร้านและดูหมิ่นงานหนัก มักได้รับผลน่าเศร้าใจในบั้นปลายเสมอ

หนังสือเรื่อง 100 นิทานอีสป(ราคา 5 บาท) อยู่ในหมวด หนังสือชุดวรรณกรรมอมตะสำหรับนักอ่านรุ่นเยาว์ จัดพิมพ์โดย สำนักพิมพ์เม็ดทราย แปลและเรียบเรียงโดย สุคนธ์ แคแสด เป็นหนังสือที่มีสภาพขาดเป็นส่วนๆเนื่องจากอายุก็ไม่น้อยแล้ว ผมจึงได้ทำการพิมพ์เก็บเอาไว้ ก่อนที่บางส่วนจะสูญหายไปมากกว่านี้ และน่าจะเป็นประโยชน์กับบุคคลอื่น โดยผมไม่มีเจตนาที่จะเผยแพร่เพื่อการค้า