นิทานอีสปเรื่องหมีกับผึ้ง และเรื่องวิวาห์ประหลาด

เรื่องที่ 89 หมีกับผึ้ง

ครั้งหนึ่งเจ้าหมีผู้หิวโหยเดินเข้าไปในสวน พบรังผึ้งอยู่ก็ขโมยน้ำผึ่งกินอย่างเอร็ดอร่อย ผึ้งเมื่อเห็นเช่นนั้นก็เกิดความโกรธแค้นตรงเข้าไปต่อยตีอยู่เป็นพัลวัน แต่มิใยที่มันใข้เหล็กในเข้าต่อยตีเจ้าหมีอยู่เท่าใด ก็ไม่สามารถเจาะทะลุขนอันปุกปุยของมันเข้าไปได้ แต่ไม่นานมันก็คิดหาหนทางใหม่พร้อมกับตรงเข้าต่อยตีตามบริเวณหน้าและตาของหมี เป็นผลให้หมีได้รับความเจ็บปวดเป็นอันมาก มันพยายามใช้อุ้งเล็บปัดป่ายที่จมูกและตา แต่ก็ทนการเข้าโจมตีอย่างพร้อมเพรียงของผึ้งไม่ได้ จึงหนีไปในที่สุด

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า: ผู้ที่คิดทำร้ายต่อผู้อื่น มักได้รับการลงโทษเป็นการตอบแทนเช่นกัน

เรื่องที่ 90 วิวาห์ประหลาด

ราชสีห์ตัวหนึ่งเกิดติดอยู่ในบ่วงบาศ พบหนูเดินผ่านทางมาจึงร้องขอความช่วยเหลือขึ้น

"ช่วยข้าให้พ้นจากบ่วงบาศนี่ทีเถอะ เจ้าหนูผู้สามารถ ข้าจะไม่ลืมการช่วยเหลือของเจ้าในครั้งนี้เลย ข้าสัญญาว่าจะมอบทุกอย่างให้กับเจ้าเป็นการตอบแทน"

หนูได้ฟังดังนั้นก็ตอบตกลง มันใข้ฟันอันแหลมคมแทะบ่วงบาศจนขาดหลุดออกมา

"ขอบใจเจ้ามาก" ราชสีห์ว่า "เจ้าอยากได้อะไรบ้างล่ะ ข้าจะให้เจ้า บอกข้ามาเถอะ!"

"ข้าต้องการอยู่สิ่งเดียวเท่านั้น" เจ้าหนูตอบ

"ข้าอยากแต่งงานกับลูกสาวของท่านเป็นการตอบแทน"

ราชสีห์ได้ฟังก็รู้สึกไม่พอใจเป็นอันมาก แต่เพื่อรักษาวาจาที่ลั่นปากเอาไว้ จึงจำยอม

ในที่สุด หนูกับลูกสาวราชสีห์ก็ได้แต่งงานกัน แล้วย้ายเข้าไปอยู่ในบ้านหลังใหม่ แต่โชคร้ายที่ว่า ลูกสาวราชสีห์เผลอเหยียบลงไปบนร่างของหนูผู้ซึ่งเป็นสามีจนถึงแก่ความตาย

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า: จงร้องขอแต่สิ่งที่พอดีกับฐานะของตน อย่าละโมบในสิ่งที่ตนนำมาใช้ประโยชน์อะไรไม่ได้แล้วยังจะให้ผลร้ายกับตนอีก

หนังสือเรื่อง 100 นิทานอีสป(ราคา 5 บาท) อยู่ในหมวด หนังสือชุดวรรณกรรมอมตะสำหรับนักอ่านรุ่นเยาว์ จัดพิมพ์โดย สำนักพิมพ์เม็ดทราย แปลและเรียบเรียงโดย สุคนธ์ แคแสด เป็นหนังสือที่มีสภาพขาดเป็นส่วนๆเนื่องจากอายุก็ไม่น้อยแล้ว ผมจึงได้ทำการพิมพ์เก็บเอาไว้ ก่อนที่บางส่วนจะสูญหายไปมากกว่านี้ และน่าจะเป็นประโยชน์กับบุคคลอื่น โดยผมไม่มีเจตนาที่จะเผยแพร่เพื่อการค้า