นิทานอีสปเรื่องเม่นกับงู และเรื่องนกเหยี่ยวกับนกไนติงเกล

เรื่องที่ 93 เม่นกับงู

มีเม่นอยู่ตัวหนึ่ง กำลังเดินหาที่พักอาศัยอยู่ มันเดินไปจนพบที่อยู่ของงู จึงของูเข้าไปพักอาศัยอยู่ด้วย ฝูงงูก็ยอมให้เม่นเข้าไปอาศัยร่วมอยู่ได้

แต่ไม่นานหลังจากนั้น พวกงูก็พบว่า เม่นสร้างความลำบากให้กับมันเป็นอย่างมาก เพราะขนเม่นอันแหลมคมต้องทำให้มันได้รับความเจ็บปวดยามเลื้อยคลานไปบนพื่นอยู่เนืองๆ

ในที่สุด มันก็เอ่ยกับเม่นว่า

"พอกันทีเถอะ! ข้าทนไม่ไหวแล้ว ขอให้ท่านออกไปจากรังของเรา ให้พวกเราได้อยู่กันอย่างมีความสุขเสียที!"

"เป็นไปไม่ได้หรอก" เม่นกล่าวแย้ง

"ในเมื่อข้าอยู่ที่นี่ก็มีความสุขดีอยู่แล้ว ถ้าใครในพวกเจ้าไม่พอใจที่จะอยู่กับข้า ก็ให้ออกไปเสียสิ!"

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า: คนเห็นแก่ตัว มักไม่คำนึงถึงความเดือดร้อนของผู้อื่น

เรื่องที่ 94 นกเหยี่ยวกับนกไนติงเกล

วันหนึ่ง นกเหยี่ยวบินไปเกาะอยู่ที่คาคบต้นไม้ เฝ้ารอจับกระต่ายป่าอยู่ พบลูกนกไนติงเกลอยู่ในรัง ขณะที่มันเกือบจะกินลูกนกอยู่นั้น แม่นกก็บินกลับมา พร้อมกับขอร้องไม่ให้นกเหยี่ยวกินลูกของนาง นกเหยี่ยวได้ยินดังนั้นก็เอ่ยขึ้นว่า

"ก็ได้ ข้าจะไว้ชีวิตลูกน้อยของเจ้า แต่เจ้าจะต้องร้องเพลงให้ข้าฟัง ร้องให้เพราะที่สุดนะ ไม่งั้นข้าจะกินเจ้าทั้งสองลงท้องไปเสีย!"

แม่นกไนติงเกลจึงฝืนใจร้องเพลงออกมาด้วยเสียงอันสั่นเทา

ในที่สุด นกเหยี่ยวก็พูดว่า

"เจ้าร้องเพลงอะไร ไม่เห็นจะได้ความอะไรเลยแม้แต่น้อย"

ว่าแล้วมันก็ตรงเข้าหานกทั้งสองหมายจิกกินให้สมอยาก

ทันใดนั้นเอง ลูกธนูจากนายพรานก็ตรงเข้าปักที่อกของมัน จนถึงแก่ความตายในที่สุด

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า: ผู้ที่คิดฆ่าผู้อื่น พึงตระหนักว่า ผู้อื่นก็สามารถฆ่าตนได้เช่นกัน

หนังสือเรื่อง 100 นิทานอีสป(ราคา 5 บาท) อยู่ในหมวด หนังสือชุดวรรณกรรมอมตะสำหรับนักอ่านรุ่นเยาว์ จัดพิมพ์โดย สำนักพิมพ์เม็ดทราย แปลและเรียบเรียงโดย สุคนธ์ แคแสด เป็นหนังสือที่มีสภาพขาดเป็นส่วนๆเนื่องจากอายุก็ไม่น้อยแล้ว ผมจึงได้ทำการพิมพ์เก็บเอาไว้ ก่อนที่บางส่วนจะสูญหายไปมากกว่านี้ และน่าจะเป็นประโยชน์กับบุคคลอื่น โดยผมไม่มีเจตนาที่จะเผยแพร่เพื่อการค้า